ชีวิตของเด็กใหม่ นิเทศศาสตร์การสื่อสารสื่อใหม่

                                      วันแรกกับชีวิตในรั้วมหาลัย เปรียบเหมือนเป็นจุดเริ่มต้นในการเข้ามาอยู่ในสถาบันแห่งนี้ ที่เมื่อก่อนเคยขึ้นชื่อว่าเป็นสถาบันครู  วันแรกในมหาวิทยาลัยแห่งนี้คือวันปฐมนิเทศเป็นวันที่ต้องเรียนรู้เกี่ยวกับกฎระเบียบของมหาลัยและตึกอาคารเรียนภายในมหาวิทยาลัยราชภัฎเชียงราย  เพื่อเป็นเบื้องต้นก่อนการศึกษา

                                       

                                      วันนี้ฉันได้มา นั่งฟังการบรรยายต่างๆ นานา มันก็บ่าเบื่อพอสมควร แต่ก็ทนๆเอาเพื่ออนาคตที่สดใส เพราะต้องเริ่มจากจุดเริ่มต้นที่ดีก่อน ที่มหาลัยได้เชิญ คุณริว จิตสัมผัสมาที่ มหาลัยด้วยเพื่อมาบอกเกี่ยวกับบาปกรรม การมีเพศสัมพันธ์ขณะศึกษาอยู่ เป็นสิ่งที่นักศึกษาไม่ควรกระทำ หลังจากทำพิธีในหอประชุมเสร็จ รุ่นพี่มีการนัดหมายให้ไปพบกันที่ตึกของคณะซึ่งมีการพูดคุยเล็กน้อยเกี่ยวกับการนัดหมายเพื่อที่จะมาสานสัมพันธ์ระหว่างรุ่นพี่กับรุ่นน้องต่อ   วันถัดจากการปฐมนิเทศเสร็จรุ่นพี่ได้ทำการนัดหมายให้ปี 1 ให้มาพบกันที่ตึกคณะเพื่อนทำการสารสัมพันธ์ระหว่างรุ่นพี่กับรุ่นน้อง และมีแบบนี้เรื่อยๆ จนเปิดภาคเรียน 

                              วันที่ 3 มิถุนายน เป็นวันเปิดภาคเรียนวันแรก แต่เป็นวันจันทร์ ซึ่งวันนี้ฉันไม่มีเรียน แต่มีกิจกรรมสานสัมพันธ์รุ่นพี่นัด 3 โมงเย็นให้ไปร่วมกิจกรรม วันถัดมาเป็นการเรียนวันแรกจริงๆ เรียนวิชาหลักนิเทศศาสตร์ สอนเกี่ยวกับการสื่อสารระหว่างกัน อาจารย์ให้เราลองสนทนากับเพื่อนที่นั่งข้างๆ ในเวลา 3 นาที แล้วลองออกไปสนทนาให้เพื่อนในห้องฟังว่าสนทนาเรื่องอะไรกัน จากที่ลองฟังของหลายๆคนแล้ว ต่างก็สนทนาแบบที่แตกต่างกันออกไป  วันนี้อาจารย์มาแนะแนวทางในการสอนให้ฟังและวันนี้ไม่มีการบ้านให้ไปทำ เลิกเรียนแล้วเป็นเวลาประมาณ 11 โมง ไปทานข้าวกับเพื่อน ตอนบ่ายมีเรียนจริยธรรมกันต่อเป็นบางคน  ส่วนฉันไม่ได้เรียนเพราะลงเรียนกับเขาไม่ทัน แต่เย็นนี้มีกิจกรรมสานสัมพันธ์ต่อเลยต้องหาที่เพื่อรอเวลาไปร่วมกิจกรรมกับรุ่นพี่และเพื่อนๆ เรียนมหาลัยจะไม่พูดถึงกิจกรรมได้ยังไง ที่นี่มีกิจกรรมเยอะมากทั้งของมหาลัยและของคณะอีก  ถึงจะเยอะแค่ไหนฉันก็ไม่เคยโดดหรือขาดกิจกรรมเลย  เข้าทุกครั้งและวันที่ได้รุ่นเป็นของตัวเองเป็นอะไรที่ประทับใจที่สุด เจอรุ่นพี่เซอร์ไพรส์เป็นอะไรที่น่าตกใจจริง เพราะพี่เขาเล่นละครได้เก่งจริง ฉันเชื่อสนิทเลยที่โดนอำวันนั้น ร้องไห้ออกมาเฉยๆ เลย โดนล้อว่าขี้แงอีก แต่ก็มีความสุขแบบบอกไม่ถูกจริงๆ ที่ได้เป็นสายเลือดนิเทศศาสตร์แบบเต็มตัวแล้ว 

                                 เดือนนี้รู้สึกว่าแค่เดือนแรกแต่รู้สึกเหนื่อยแปลกๆ ทั้งกิจกรรมและการเรียนเพราะดูเหมือนการบ้านมันเยอะจริงๆ และฉันทำเกือบไม่ทันเพราะเรื่องกิจกรรมอีก แต่ไม่เป็นไรการเรียนมหาลัยต้องเจอแบบนี้อยู่แล้วสู้ต่อไปถ้าอยากจบ ไม่มีอะไรยากเกินความพยายามหรอก